![]() |
vrijdag, 13 november 2009 11:58 | |||||||||||||||||||||
Pagina 4 van 5
Apologeten schreven verdedigingen van het christelijk geloof, soms gericht aan de keizer. Daarin weerlegden ze de beschuldigingen die tegen de christenen werden ingebracht (o.a. landverraad en immoraliteit). Ze voerden bewijzen aan voor de waarheid van het Christendom (bv. vervulde profetie) en vielen het heidendom aan (rationalistische kritiek op GrieksRomeins veelgodendom). Zulke apologeten waren Justinus Martyr en Tertullianus. Van de laatste is ook de uispraak: "Het bloed der martelaren is het zaad der kerk".
In de tweede eeuw voerde de kerk ook een felle strijd tegen dwaalleren van de Gnostiek, Marcion en Montanus. Meer over de anti-marcionitische prologen vindt u hier. De kerk reageerde op deze dwalingen door: (1) geloofsregels als doopbelijdenis te formuleren, (2) een eerste canon vast te stellen (ca. 180 AD; het proces werd twee eeuwen later voltooid in Carthago); (3) een kerkelijke hiërarchie (bisschoppen) te vormen i.p.v. de vroegere ‘democratische’ leiding. Cyprianus vestigde een sterke kerkelijke hiërarchie, gebaseerd op apostolische successie. Daarnaast namen diverse kerkvaders in geschrifte stelling tegen dwalingen. Eén van hen was Irenaeus, bisschop van Lyon na de massamoord op christenen in 175 A.D., met zijn Contra Haereses (Tegen de dwalingen). Om meer te lezen over de vorming van de canon klikt u hier.
Een eerste algemene christenvervolging (249-257) vindt plaats onder keizer Decius, nogmaals (257-258) onder Valerianus, een bijzonder hevig (303-311) onder Diocletianus.
In deze periode ontstaan diepgaande theologische strijdpunten. Het eerste is De strijd over de wezenseenheid van de Vader en de Zoon
|
|||||||||||||||||||||
Laatst aangepast op woensdag, 03 november 2010 12:42 |
You need to login or register to post comments.
Reageer op dit artikel in het forum. (0 posts)